முள்ளிவாய்க்கால் பேரவலத்தை தமிழ் இனப்படுகொலையாக அங்கீகரிக்க கோரிக்கை : தமிழ் சிவில் சமூகம்
தமிழர்களின் கூட்டுத் துன்பங்களும் பாரிய படுகொலைகளும் இனப்படுகொலையாக சர்வதேச சமூகத்தினாலோ அல்லது தொடர்ந்து வந்த இலங்கை அரசாங்கங்களினாலோ அங்கீகரிக்கப்படாத நிலையில் இதனை தமிழ் இனப்படுகொலையாக அங்கீகரிக்குமாறு வடக்கு கிழக்கு மாகாண தமிழ் சிவில் சமூகம் கோரிக்கை விடுத்துள்ளது.
தமிழினப்படுகொலை வாரத்தின் இறுதி நாள் நிகழ்வுகள் இன்று (18) மட்டக்களப்பில் சிவில் சமூக செயற்பாட்டாளர் கண்டுமணி லவகுகராஜா தலைமையில் இடம்பெற்ற போது கையளிக்கப்பட்ட மனுவிலேயே இந்த விடயம் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
பொதுமக்கள்
மேலும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளதாவது, “2024 ஆம் ஆண்டு மே 18 ஆம் திகதி, இலங்கையின் வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் உள்ள விளிம்புநிலை மக்கள், அடிமட்ட சிவில் சமூகங்கள் மற்றும் மனித உரிமை ஆர்வலர்கள் ஒன்றிணைந்து போரில் கொல்லப்பட்ட எமது அன்புக்குரியவர்களை நினைவு கூருகிறோம்.
இத்தீவின் சிறுபான்மை இனத்தவர் என்ற வகையில், மூன்று தசாப்தங்களாக எமக்கெதிராக அரசினால் நடத்தப்பட்ட இரக்கமற்ற போரினால் வடக்கு மற்றும் கிழக்கு தமிழர்களாகிய நாங்கள் பாதிக்கப்பட்டுள்ளோம்.
2009ஆம் ஆண்டில், போரின் கடைசிக் கட்டங்களில் கைக்குழந்தைகள், கர்ப்பிணிப் பெண்கள் மற்றும் முதியவர்கள் உட்பட பொதுமக்கள் தொடர்ச்சியான செல் தாக்குதல்களாலும், வான்வெளித் தாக்குதல்களாலும் கொல்லப்பட்டுள்ளனர்.
முல்லைத்தீவு மாவட்டத்தில் “மோதல் தவிர்ப்பு வலயம்” என அடையாளப்படுத்தப்பட்ட இடங்களில் இருந்த பொதுமக்களுக்கு எதிராக இலங்கை அரசு இரசாயன குண்டுகள் மற்றும் கனரக ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்தியது. ஆதாரங்களின்படி 40,000 க்கும் மேற்பட்ட பொதுமக்கள் போரின் கடைசி கட்டத்தில் கொல்லப்பட்டனர்.
தமிழ்ச்சமூகம்
உணவு மற்றும் மருத்துவப் பொருட்கள் தடைபட்டதால், பட்டினியும் பசியும் நிலவியது. மக்களுக்கு உப்பு இல்லாமல் அரிசி கஞ்சி (கஞ்சி) வழங்கப்பட்டது. குழந்தைகள் கஞ்சி சேகரிக்கச் சென்றபோது அவர்கள் செல் தாக்குதலில் சிக்கினர். பெண்கள், கர்ப்பிணிகள், குழந்தைகள் மற்றும் முதியோர்கள் வரிசையில் நின்று உணவுப் பொருட்களை சேகரித்தபோது, அவர்கள் மீது குண்டுகள் வீசப்பட்டன.
போரின் முடிவில் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்களும் பெண்களும் அரச இராணுவத்தால் தடுத்து வைக்கப்பட்டனர். திருப்பி அனுப்பப்படுவார்கள் என்று நம்பி குடும்பங்கள் தங்கள் குழந்தைகளை இராணுவத்திடம் ஒப்படைத்தனர். ஆனால் அவர்களில் பலர் இராணுவத்தினரால் சரணடைந்த அல்லது கைது செய்யப்பட்டவர்கள் இன்னும் திரும்பவில்லை.
இந்நிலையில், தமிழ்ச்சமூகம் இன்னமும் கூட்டுப் பேரதிர்ச்சியில் தவித்துக் கொண்டிருக்கிறது.
போரின் கடைசிக் கட்டத்தில் 40,000க்கும் மேற்பட்ட தமிழர்களின் கூட்டுத் துன்பங்களும் பாரிய படுகொலைகளும் இனப்படுகொலையாக சர்வதேச சமூகத்தினாலோ அல்லது தொடர்ந்து வந்த இலங்கை அரசாங்கங்களினாலோ இன்னும் அங்கீகரிக்கப்படவில்லை.
எனவே, தமிழ் இனப்படுகொலையை அங்கீகரிக்குமாறு சர்வதேச சமூகத்தையும் இலங்கை அரசாங்கத்தையும் கேட்டுக்கொள்கிறோம்.
மேலும் நாங்கள்,
• வடக்கு, கிழக்கு தமிழர்களுக்கு கௌரவமான அரசியல் தீர்வு
• வலிந்து காணாமல் ஆக்கப்பட்டவர்களுக்கான உண்மை மற்றும் நீதி
• போர்க்குற்றங்களுக்கான பொறுப்புக்கூறல்
• பயங்கரவாத தடைச்சட்டத்தின் கீழ் தடுத்து வைக்கப்பட்டுள்ள அனைத்து அரசியல் கைதிகளையும் நபர்களையும் உடனடியாக விடுதலை செய்ய வேண்டும்
• வடக்கு மற்றும் கிழக்கு பகுதிகளில் இராணுவமயமாக்கலை முடிவுக்கு கொண்டு வருதல்
• வடக்கு மற்றும் கிழக்கு பகுதிகளில் உள்ள அனைத்து வகையான நில ஆக்கிரமிப்புகளையும் உடனடியாக நிறுத்த வேண்டும்
• சிறுபான்மை மத மற்றும் கலாச்சார தளங்களை ஆக்கிரமிப்பதை உடனடியாக நிறுத்துங்கள்
• பயங்கரவாத தடைச் சட்டம் மற்றும் நிகழ்நிலை பாதுகாப்புச்சட்டம் இரத்து செய்யுங்கள்” என்றும் அந்த மனுவில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.